2019 წლის 28 ოქტომბერს საქართველოს საპატრიარქოს წმიდა ანდრია პირველწოდებულის სახელობის ქართული უნივერსიტეტის წმიდა ილია მართლის სახელობის სხდომათა დარბაზში აღინიშნა 29 წელი 1990 წლის 28 ოქტომბრის მრავალპარტიული, დემოკრატიული არჩევნებიდან.
მისასალმებელი სიტყვით გამოვიდა და პირველი მოხსენება წაიკითხა ქართული უნივერსიტეტის რექტორმა, პროფესორმა სერგო ვარდოსანიძემ, რომელმაც ვრცლად ისაუბრა 1990 წლის 28 ოქტომბრის პირველი მრავალპარტიული არჩევნების მნიშვნელობაზე.
პროფესორმა მანანა ტაბიძემ ისაუბრა თავისუფლებისთვის მებრძოლი ერის განცდებზე, ზვიად გამსახურდიაზე, როგორც ეროვნული მოძრაობის ლიდერზე და გაიხსენა დემოკრატიული არჩევნების მოსამზადებელი პერიოდი.
პროფესორმა ვახტანგ გურულმა შეადარა 1917-1918 წლებისა და 1990-1991 წლების საქართველოს ვითარება და ისაუბრა რუსული სპეც სამსახურების აქტიურ მუშაობაზე.
ისტორიის დოქტორმა ლევან ჯიქიამ მიმოიხილა მრავალპარტიული არჩევნების შედეგები.
დასასრულს, სიტყვით გამოვიდა საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტზე ხელმომწერი, საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს წევრი პროფესორი ტარიელ ფუტკარაძე; აქვე წარმოვადგენთ მისი მოხსენების თეზისებს:
1. გასული საუკუნის 80-იან წლებში იყო დეოკუპაციის ორი გზა: - ზვიად გამსახურდიას პოლიტიკური ბლოკის - "მრგვალი მაგიდა - თავისუფალი საქართველოს" გზა: მრავალპარტიული და დემოკრატიული არჩევნებით ხელისუფლებაში მოსვლა და ერის (საქართველოს მოქალაქეების) მობილიზება საქართველოს დამოუკიდებლობის აღსადგენად; - "ეროვნული კონგრესის" გზა: ოკუპაციის პირობებში დეოკუპაციისათვის ბრძოლა პარალელური ხელისუფლების შექმნის გზით;
2. მრავალპარტიული, საყოველთაო და დემოკრატიული არჩევნებით ხელისუფლებაში მოსული ზვიად გამსახურდიას პოლიტიკური ბლოკის - "მრგვალი მაგიდა - თავისუფალი საქართველოს" მიერ მოკლე დროში გადადგმული მნიშვნელოვანი ნაბიჯები:
2.1. ხელისუფლების შეცვლა მშვიდობიანი გზით;
2.2. 1991 წლის 31 მარტის საყოვოველთაო რეფერენდუმისათვის ხალხის მობილიზება და რეფერენდუმით საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის საფუძვლის შექმნა;
2.3. 1991 წლის 9 აპრილის საქართველოს დამოუკიდებლობიოს აღდგენის აქტის მიღება და დე იურე საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენა;
2.4. სსრ კავშირის (რუსეთის) ჯარისათვის საოკუპაციო ჯარის სტატუსის მინიჭება...
3. 1990-91 წლების სამ არჩევნებსა და რეფერენდუმში გამარჯვებით ჩვენი ხელისუფლება არ ჩავარდნილა ეიფორიაში; ვიცოდით, რომ წინ დიდი ბრძოლები გველოდა რუსეთის იმპერიასთან, რომელსაც არ სურდა კავკასიის დაკარგვა; მართლაც 1992-93 წლებში საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის გამომცხადებელი ხელისუფლება დაამხო რუსეთის იმპერიამ (რომელმაც გამოიყენა ქართველ კომუნისტთა და კონგრესმენთა ნაწილი; ასევე, "მრგვალი მაგიდის" დეპუტატთა ნაწილი) და საქართველოს ხელისუფლებაში მოიყვანა პრორუსული ხუნტა. რუსეთს კავკასიის სახელმწიფოებში პრორუსული ხელისუფლების მოყვანის საშუალება მისცა 1989 წლის 2 დეკემბრის მალტის გარიგებამ;
4. საქართველოს რესპუბლიკის უზენაესი საბჭოს წევრთა დიდმა ნაწილმა უერთგულა საქართველოს ინტერესებს დევნილობაშიც კი... საქართველოს დამოუკიდებლობის დე ფაქტო აღდგენის პროცესი ჯერ კიდევ არაა დასრულებილი: საქართველოს მეხუთედი ისევ ოკუპირებულია რუსეთის მიერ; აუცილებელია ჩვენი კონსოლიდაცია უზენაესი საბჭოს ორიენტირების გარშემო დღევანდელი რეალობის გათვალისწინებით;
5. დღესაც ბოლომდე არაა დასრულებული ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობის მიზანი - საქართველოს სრული დეოკუპაცია; აუცილებელია, უახლესი წარსულის სწორად წარმოჩენა, რომ სწორი ორიენტირებით წინსვლა გაგრძელდეს...
გააზიარე
