გვანცა გაბიანი

თამამად შემიძლია ვთქვა, რომ სკოლასთან შედარებით სტუდენტობის პერიოდი ერთ-ერთი ნათელი წლებია ჩემს ცხოვრებაში. ქართულ უნივერსიტეტში გააზრებულად ჩავაბარე, თუმცა ნამდვილად ვერასდროს გავიაზრებდი ჩემს პიროვნულ ზრდაში ამხელა როლს თუ ითამაშებდა.
პირველივე კურსი საინტერესო ღონისძიებებით დაიწყო. ერთ-ერთი უდიდესი დადებითი მხარე ის აქვს ქართულ უნივერსიტეტს, რომ გვერდით უდგას სტუდენტის ყოველ ინიციატივას, პროფესიულ, პიროვნულ თუ სულიერ ზრდას.

ყოველი წელი სიახლით და სტუდენტური ცხოვრებით დატვირთული იყო. სტუდენტურ ცხოვრებაში ვგულისხმობ იდეალურ კომბინაციას განტვირთვისა და განათლების მიღებისა. არ შეიძლება შეუმჩნეველი დარჩეს თავად უნივერსიტეტის შეუჩერებელი და პროგრესული ზრდა. ცხადია ჩნდება ახალ-ახალი პრობლემები, ნიუანსები, რომლებიც ისევ სტუდენტების კომფორტულობის გამო უნდა დაიხვეწოს. ამ მოვალეობას კი პირნათლად ასრულებს ჩემი უნივერსიტეტი.

ვისარგებლებ შემთხვევით და ხაზს გავუსვამ რექტორის მიდგომას სტუდენტების მიმართ. კარგად მახსოვს მისი სიტყვები - ჩემი კაბინეტის კარები ყოველთვის ღიაა და ნებისმიერ დროს დახმარების ან რჩევისთვის მომმართეთო. მართლაც, პირდაპირი თუ ირიბი გაგებით, მისი კარები ყოველთვის ღია იყო და არის ჩვენს დასახმარებლად, რაშიც არაერთხელ დავრწმუნდი პირადად მე.

ჩემთვის, როგორც საერთაშორისო ურთიერთობებისა და რეგიონალური პროცესების სკოლის სტუდენტისთვის, უმნიშვნელოვანესი და დასამახსოვრებელი იყო ის მოვლენები, როცა ქართული უნივერსიტეტი ისეთ სტუმრებს მასპინძლობდა, როგორიცაა გელა ჩარკვიანი, ასევე იაპონიის ელჩი და მრავალი სხვა. ასე დეტალურად რომ გავაგრძელო, ძალიან გამიგრძელდება სათქმელი. უბრალოდ, მადლობა მინდა გადავუხადო ქართულ უნივერსიტეტს, რომ გვეხმარება იდენტურობის განვითარებაში და ამავე დროს გვაძლევს საშუალებას პროფესიული განათლება მივიღოთ წარმატებული, სპეციალისტი ლექტორებისგან. დანარჩენი ყველაფერი ჩვენზე, სტუდენტებზეა დამოკიდებული.

ჩვენ ყოველდღე, მთელი წლის განმავლობაში ვაკეთებთ არჩევანს, ვიღებთ გადაწყვეტილებებს, რომლებიც გვაახლოვებს საკუთარ მიზნებთან, ქართული უნივერსიტეტი კი იყო ის ერთ-ერთი არჩევანი, რომელიც, ალბათ, საკვანძო ადგილს დაიკავებს ბევრი ჩვენგანის ცხოვრებაში. 
მეოთხე კურსზე ვარ და რაც უფრო ვუახლოვდები ბაკალავრიატის დასასრულს, მით უფრო სხვა კუთხით ვაფასებ განვლილ დროს, ამ დროში გაცნობილ უამრავ ლექტორს, სტუდენტსა და საკუთარ თავს, ვინ ვიყავი და ვინ ვარ ახლა.
ვაფასებ და ვიაზრებ ქართული უნივერსიტეტის მთავარ დევიზს - "NOSCE TE IPSUM".

ყველას გისურვებთ გეპოვოთ საკუთარი თავი დიდ საზოგადოებაში.