როგორც ცნობილია, 1977 წლის 23 დეკემბერს, სრულიად საქართველოს მეთორმეტე საეკლესიო კრების მიერ სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქად და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსად არჩეულ იქნა ილია II, ხოლო იმავე წლის 25 დეკემბერს მოხდა მისი ინტრონიზაცია. მინდა, დიდი პატივისცემითა და სიყვარულით, ჩვენს პატრიარქს, რომელიც ერის სულიერი მამაა უკვე 47 წელია, მივულოცო!
უწმიდესო და უნეტარესო, ჩვენო განსაკუთრებულო პატრიარქო, გილოცავ, აღსაყდრებიდან 47-ე წელს, გისურვებთ, მხნეობას, დღეგრძელობასა და ჯანმრთელობას! თქვენი არსებობა მაცოცხლებელი ჰაერივით სჭირდება საქართველოს.!
ხშირად მიფიქრია იმის თაობაზე, თუ რამდენად განუზომელი და ფასდაუდებელია ილია II -ის ღვაწლი. შეუძლებელია სიტყვით გადმოსცე, რიგითმა ადამიანმა შეაფასო. ალბათ, სიტყვები არ იქნება საკმარისი, მაგრამ ამ სტატიაში შევეცდები ყურადღება გავამახვილო, უწმინდესისა და უნეტარესის, ილია II - ის მიერ გაწეულ უამრავ სასიკეთო საქმეებზე და რამდენიმე გავიხსენო, რათა მკითხველმა ჯეროვნად შეაფასოს, თუ რაოდენ დიდი სულიერი მამა ჰყავს საქართველოს და როგორ ზრუნავს მასზე 47 წლის განმავლობაში.
უპირველეს ყოვლისა, უნდა აღინიშნოს, რომ სწორედ ილია II-ის უდიდესი შრომით საქართველომ აღიდგინა ავტოკეფალია, რადგან იმ დროს, როდესაც პატრიარქი გახდა, დაკარგული იყო ავტოკეფალიის დამადასტურებელი სიგელი. ილია II-ემ ყველაფერი გააკეთა იმისათვის, რომ საქართველოს ეკლესიისთვის ავტოკეფალია მიენიჭებინა და შეძლო კიდეც.
იმ პერიოდში, როდესაც პატრიარქად ილია II აირჩიეს, ფაქტობრივად, უწმინდესმა და უნეტარესმა ჩაიბარა 52 ეკლესია, 3-4 მღვდელმთავრითურთ, რის გამოც ამბობდნენ, რომ პატრიარქმა „სუდარაგადაფარებული“ ეკლესია ჩაიბარაო, მართლაც, ასე იყო.
უწმინდესმა შეძლო და ზემოთ ხსენებულ ეკლესიათა რაოდენობა გაზარდა.
ილია II-ის ლოცვა-კურთხევით, ყოველ წელს, სამების საკათედრო ტაძარში წინა საგამოცდოდ ხდება აბიტურიენტების დალოცვა, მე-12 კლასელებისთვის ეს ძალიან დიდი ნუგეში და იმედია! ყველაზე მეტად ის მომენტი მიყვარს, როდესაც პატრიარქი გამობრძანდება ხოლმე და საქადაგებელ სიტყვას, ასე იწყებს: „ღმერთმა დაგლოცოთ და გაგაძლიეროთ“, - ჩემთვის ეს სიტყვები ბევრს ნიშნავს! უწმინდესისა და უნეტარესის ლოცვა-კურთხევით, დაიწერა საგალობელი შემდეგი სიტყვებით: „კირიე ელეისონ“, პატრიარქი ხშირად გალობს შემდეგი საოცარი სიტყვებით: „დავიღალე, დავიღალე, მოდი ჩემთან უფალო“, _ ეს საგალობელი იმდენად გულშიჩამწვდომია, რომ შეუძლებელია ემოციების გარეშე უსმინო. მართლაც, რაოდენ ძვირფასია უწმინდესისთვის უფალი. როდესაც მას ეკითხებიან თუ რაშია ჭეშმარიტი ბედნიერება, პატრიარქი ყოველთვის ამბობს და ხაზს უსვამს, რომ ჭეშმარიტად ბედნიერია ის ადამიანი, ვისაც მთელი გულითა და სულით უყვარს უფალი. პატრიარქისთვის წარმოუდგენელია ადამიანი ბედნიერი იყოს, მაგრამ ღმერთთან ერთობაში არ იმყოფებოდეს, ამით იგი აღნიშნავს, რაოდენ მნიშვნელოვანი და აუცილებელია, ადამიანი მუდამ ისწრაფოდეს ღვთისაკენ.
პატრიარქის აღსაყდრების თარიღთან ერთად არანაკლებ საყურადღებოა მისი ხორციელი დაბადების დღე (1933 წლის 4- იანვარი). მინდა, ვისარგებლო ამ მომენტით და 92-ე წლის იუბილე მივულოცო და ვუსურვო ყველაფერი საუკეთესო და ვთხოვო უფალს, რომ კიდევ დიდხანს გვყავდეს სულიერი მამა, საქართველოს ეკლესიისა და ერის საიმედოდ!
ბოლოს კი, ვიტყვი იმას, რომ ჩემთვის, როგორც რიგითი სტუდენტისთვის ძალიან დიდი ბედნიერებაა ასეთი გამორჩეული პატრიარქი რომ ჰყავს საქართველოს და ამაყი ვარ იმითაც, რომ უწმინდესისა და უნეტარესის, ილია II - ის მიერ დაარსებულ უნივერსიტეტში ვსწავლობ, უკვე მეოთხე წელია! დიდი იმედი მაქვს, რომ ჩემს მოკრძალებულ წერილში ჩაქსოვილი პატივისცემა და განუზომელი სიყვარული პატრიარქამდე მიაღწევს! აქვე გაგიმხელთ, რომ ჩემი ერთადერთი ოცნება ისაა, რომ ცოტა ახლოდან დავინახო პატრიარქი, იმედს, ვიტოვებ, რომ ამ ნატვრას ოდესმე ავისრულებ!
ნინო ჯანიაშვილი
SANGU-ს სტუდენტი
გააზიარე
